Terug naar de kranten.
Onzeker loopt Jennifer Evenhuis zoekend langs de gordijnen van het toneel. Het begin van haar voorstelling geeft aan hoe kaal en naakt het op het podium kan zijn voor de jonge cabaretiers die de afgelopen dagen in Klif 12 in Den Hoorn aan de kwartfinales van het Amsterdams Kleinkunst Festival meededen. Een klein half uur hebben ze om vanuit de kaal- en naaktheid van het podium het verwachtingsvolle publiek voor zich te winnen. Dat kan goed gaan, maar ook fout.
Voor het duo Ewout en Etienne, de laatsten die zaterdagavond het podium betreden, gaat het goed. Meteen lijken zij het publiek op hun hand te krijgen met een lied over een lekker ding. Het lied is vrolijk, terwijl de inhoud eigenlijk steeds gruwelijker wordt totdat er van het lekker ding weinig meer over is. Het publiek gaat mee als de heren een carnavalsnummer inzetten waarin ze de moord op Theo van Gogh, kindermisbruik in de kerk en onverschilligheid in de samenleving aan de kaak stellen. En het publiek valt definitief voor het duo als ze daarna in een paar rake grappen de moorden op Van Gogh en de conrector van het Terra College in Den Haag aanroeren. Een half uur is sneller voorbij dan gewenst.
Dat het publiek ook valt af te stoten, blijkt bij Thijs van Domburg en Jennifer Evenhuis die eerder die avond op het toneel staan. Van Domburg’s programma heet ‘Blijf bij me...vandaan’ en dat credo neemt hij wat zijn publiek betreft erg letterlijk. Een grap waarin hij de bewaakster van een museum de keel doorsnijdt om gratis binnen te komen, komt niet over en een sketch waarin hij wespen met Adolf Hitler vergelijkt wekt zelfs ergernis. Een half uur kan ook lang duren. Evenhuis tart het geduld van het publiek als zij een vuurtoren, waarnaar ze op zoek is, gaat beschrijven. Het apparaat is roodwit of witrood gekleurd en daar gaat ze veel te lang op door. Een half uur dreigt heel lang te gaan duren. Evenhuis gaat zo lang door met haar roodwit- of witroodbeschrijving dat het publiek begint te schuifelen op de stoelen, om zich heen kijkt en afvraagt in hoeverre het wel serieus wordt genomen. De cabaretière krijgt het deksel op de neus als ze vraagt of het licht uit mag zodat ze die vuurtoren misschien kan zien. Zodra het donker is geworden, begint tot hilariteit van het publiek meteen iemand hard te klappen. Iemand anders uit het publiek vraagt even later droogjes hoe die vuurtoren er nou eigenlijk uitziet.
De twee minder geslaagde voorstellingen van zaterdagavond zijn niet exemplarisch voor de tien optredens die verspreid donderdag-, vrijdag- en zaterdagavond worden gegeven. De jury, die bestaat acteur Job Schuring (18 jaar geleden de eerste winnaar van het festival), actrice Lucie de Lange, zanger Wil van der Meer, tekstschrijver Lars Boom en journalist Ruud Buurman, vindt het niveau over het algemeen hoog met zelfs enkele parels als uitschieters. Ze bespeurt ook weer enig engagement onder de jonge theatermakers en is daar blij mee. ‘Er wordt weer iets gezegd.’
Tot de parels behoren de optredens van de Belgische Evi de Jean en het duo Speelman en Speelman. De Jean komt met een gevoelig programma waarin ze volgens de jury op opmerkelijke wijze zonder veel grappen het publiek blijft boeien. Over Speelman en Speelman is de jury kort maar krachtig. De broers hebben wat te vertellen over de huidige tijd en hun programma is authentiek en eigen. ‘Kortom: theater!’, aldus de jury. ‘Dat is toch om je ballen bij af te likken’, zegt een dolblije Daan Speelman als hij zijn broer Joost en een tweede eveneens zeer blije broer na de juryuitslag heeft omhelsd. Ze zijn door naar de halve finale. ‘Dit is te gek’, zegt Speelman uitgelaten. ‘Het is ook te gek dat we nu een keer of vijftien met een regisseur mogen spelen. We hopen dat hij ons verder helpt te ontdekken wie we zijn, zodat we hopelijk beter worden.’ De broers blijken het min of meer aan Cor van Heerwaarden van Klif 12 te danken te dat ze meedoen aan het kleinkunstfestival. Hij adviseerde ze om zich in te schrijven, nadat ze een keer bij hem hadden opgetreden.
Ontlading en vooral ontspanning is er ook bij Ewout Jansen van Ewout en Etienne. ‘Ik had het echt niet gedacht dat we door waren. Echt niet. Ik ben een enorme zenuwpees en het was lastig dat we als allerlaatsten aan de beurt waren, waardoor we de andere voorstellingen al hadden gezien en die waren goed. Wat dat betreft, hadden ze me beter alleen op de laatste dag kunnen laten komen.’ De 20-jarige Pieter Derks, door diverse bezoekers als één van de beste van het festival omschreven, is vrij relaxed nadat hij heeft gehoord dat hij door is. ‘Ik was wat minder gespannen, omdat ik de eerste avond al had gespeeld.’ Dat hij regelmatig als één van de beste wordt genoemd, lijkt de derdejaars student van de Koningstheaterakademie in Den Bosch ogenschijnlijk weinig te doen. ‘Maar ik ben zeer tevreden’, zegt hij met een brede glimlach. ‘Dit was een heel fijne zaal om te spelen, met een open publiek en dat gaf mij veel energie.’
Evenhuis zit samen met een vriend na te praten als ze heeft gehoord dat ze niet door is. De jury vond haar programma niet goed opgebouwd en ze miste het talent om te zien dat het publiek het bij haar vuurtoren niet meer pikte. Evenhuis laat zich echter niet uit het veld slaan. ‘Ik ben wel teleurgesteld, maar ga door. Ik ben ook niet van plan om materiaal weg te gaan gooien.’ De vriend merkt op dat het juryoordeel als een momentopname moet worden gezien.
Bij de andere verliezers wordt niet echt boos of ontgoocheld op het jury-oordeel gereageerd. De Belgische Lennaert Maas vindt het al een prestatie dat hij met zijn liedjesprogramma tot de kwartfinales is doorgedrongen. ‘Ik doe gewoon mijn ding en in België bestaat kleinkunst vaak toch meer uit liedjes. Ik heb eerder in het Parkstad Cabaretfestival in Heerlen gewonnen en het is mooi dat ik nu tot hier ben gekomen. Ik zie dit gewoon als een groot avontuur.’
De cabaretiers die door zijn naar de halve finales krijgen elk een regisseur onder wiens leiding ze voorstellingen door het land gaan geven. De beste drie strijden maandag 4 april in het Nieuwe de la Mar Theater in Amsterdam om de Wim Sonneveldprijs. Het was de zestiende keer dat de kwartfinales in Den Hoorn werden gehouden.